Ο Δημήτρης Τσόλης, καλά να είναι, μου χάρισε πριν από καιρό, το βιβλίο “Σκίτσα του Μποστ” «… για να τα βάλεις στο Καμίνι» όπως μου είπε.
Επειδή είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιγράψει κάποιος κείμενο του Μπόστ, πέραν των άλλων αυτή η επιμελημένη ανορθογραφία του καθιστά την προσπάθεια πολύ χρονοβόρα, το άφηνα συνεχώς για “μετά”.
Μέχρι που έπεσα επάνω σε μία ανάρτηση του Ιλάν και αναθάρρεψα.
“Γίνεται”, σκέφτηκα. Την αντέγραψα, λοιπόν, και έχετε μια πρώτη γεύση αυτών που θα ακολουθήσουν:
Υποβολή δηλόσεος
Διά της παρούσησ μου δηλώ, εντός στη δήλοσή μου
λαβών γνόσιν ο έφορος κε άνεφ χαρτοσήμου
ότη δεν έχο κότταιρον και ούτε λοιμουζήνα
άνεργος όντος πάσχωντος σινίθος από πίνα.
*
Η μύτηρ η γενήσαντος προσφέρων τας θηλάσεις,
ζη εκ δανείον, δορεών κε πρόθιμος διά βάσεις,
κε η μικρά μου αδελφή βαρύνας να νιστέβη,
έχη εξάγη τα χαρτιά διά να μεταναστέβη.
*
Όντες πολάκις νιστικών κε πάσχων η μυτέρα
είναι βολέβων εναλάξ, αλάζοντος πατέρα.
Έχοντος πρότον βρετανόν, μετά αμερικάνον
νυν θα συζή με γερμανόν κε άνθροπον τσογλάνον,
όστις βιάσας την μαμά, ελείποντες οι άλλοι
τόρα τα θέλη κε αφτή μη έχοντος κεφάλι.
*
Η φυλαρέσκια αφτής κε θέλων να αρέση,
προσέχη πάντα εις λεφτά κι αν έχη καλή θέση,
ων εροτήλος εις βαθμόν ανότερον τυγχάνων
ποθή ενδύσεις εκλεκτάς, τα τέκνα της ξεχάνων,
ξεχάνοντες κι εμείς αφτήν, που πάντας προσκινεί
εξέρχετε στην Αγοράν διά να γινή Κοινή
με εβροπαίους σηζητή κι ενώ την αποθώσι,
αρκεί που είνε δυτικοί, απεχθανεί τους Ρώσοι.
*
Κέρδη δηλόνουν άπαντα μικρά-μεγάλα κράτη,
κε η μαμά μας δόσεων δίδη δια το κρεβάτη,
το «λύκνον του πολιτιζμού», έτσι αφτή το λέει,
κι’όλον αφτό μας κοπανεί κε κάθετε κε κλέει,
ενώ δυό λόγια να της πουν, κι αν δη ότι αρέση,
ξανά μανά διά Ζάλονκον κε στη φοτιά θα πέση.
*
Όθεν το κέρδος μας μηδέν, μηδέν δηλό εισπράκσεις
πάσχων μαζύ με την μαμά και άπαντες οι τάξεις.
Είνε μιστήρια μαμά, ίσως κι’εμείς να φταίμε,
είνε αφτό που λέγουσι, Θεμου σινχόρεσέ με.
Υπογραφή: Μπόστ, Μέντης Μποσταντζόγλου ή Χρύσανθος Βοσταντζόγλου, (Κωνσταντινούπολη, 23 Μαΐου 1918 – Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 1995)
