της Ιωάννας Κοντούλη
υποψήφια Ευρωβουλεύτρια
ενωτική πρωτοβουλία
ΜΕΡΑ25 – Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά
Αν συνεχίσουμε να παριστάνουμε ότι μας έπεισαν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εναλλακτική (ΤΙΝΑ), ό,τι κι αν έχει απομείνει σε καιρούς «ειρήνης» από τα καταστροφικά αναπτυξιακά τους σχέδια της επίπλαστης ευημερίας (αυτά που κατέρρευσαν με πάταγο) και από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας και των αλλεπάλληλων μνημονίων, θα το αποτελειώσουν με τον πόλεμο. Κι αυτόν δε ως μονόδρομο και αναπόφευκτο τον παρουσιάζουν. Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα.
Το ερώτημα στις 9 Ιουνίου είναι ένα, θα τους αφήσουμε ανενόχλητους , θα παριστάνουμε τους πεισμένους ότι δεν υπήρχε άλλη λύση «τι να κάνουμε, τα πράγματα ήταν και είναι δύσκολα»; Γιατί πότε ήταν εύκολα, πότε η ανθρωπότητα κέρδισε εύκολα;
Είναι ψέμα ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει άλλος δρόμος και μέσα μας το γνωρίζουμε. Η ανθρωπότητα στο παρελθόν έχει τραβήξει άλλους δρόμους. Κάνουν συνεχώς προσπάθειες, επί χρόνια, να σβήσουν από την μνήμη μας οποιαδήποτε κατάκτηση των ανθρώπων. Όχι δεν θα τους περάσει, μάθαμε από τις μπανανόφλουδες και τα λάθη.
Οι μονόδρομοι που επιβάλλονται ήταν, είναι και θα είναι πολιτική επιλογή για τον υπερπλουτισμό των ολιγαρχών, η αποδοχή του δόγματος ΤΙΝΑ γιγαντώνει την απληστία τους που συνεχώς μεγαλώνει, δεν χορταίνουν πλέον με τίποτα…
Οι προτάσεις τους, τα ληστρικά διαφόρων αποχρώσεων αναπτυξιακά τους μοντέλα στο πλαίσιο ΤΙΝΑ, στην καλύτερη περίπτωση προβλέπουν ελεημοσύνες, αν είμαστε πειθήνιοι/ες και υπάκουοι/ες στο έλεος τους για κάποια «κοκαλάκια». Αν τους αφήσουμε ανενόχλητους παριστάνοντας τους πεισμένους θα καταστρέψουν ό,τι περπατάει ό,τι πετάει ό,τι κολυμπάει σε αυτόν τον πλανήτη. Βαφτίζοντας ακόμα και την πυρηνική ενέργεια «πράσινη», καταστρέφοντας χλωρίδα και πανίδα, χωροθετώντας όπου να ´ναι βιομηχανικές ζώνες (ΒΑΠΕ) και εξορύξεις, δήθεν αναπτυξιακά τουριστικά μοντέλα, δοκιμασμένα και στην πραγματικότητα καταστροφικά. Και πλέον, με τον πόλεμο, ξανά, αυτόν καθεαυτόν, με την πυρηνική εκδοχή του να επικρέμεται…
Ο τόπος μας έχει ζώσα ιστορία, έχει παρελθόν και μπορεί να έχει μέλλον, προτάσεις παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναπτυξιακά μοντέλα που θεωρούν ως προϋποθέσεις την ευημερία των ανθρώπων και το υγιές περιβάλλον δεν λείπουν. Δεν ισχύει το δόγμα ΤΙΝΑ, οφείλουμε να πιστέψουμε ξανά στις δυνάμεις μας, αρκεί να πειστούμε και να παλέψουμε γι αυτό παράλληλα με την αντιπολεμική και αντιπυρηνική μας διεκδίκηση που είναι στοιχειώδης, θεμελιακή προϋπόθεση για την ζωή αυτή καθεαυτή.
